بررسي ارتباط بين فضاي سبز وكالبد بنا با رويكردي به نحوه قرار گيري كوشك در باغ هاي ايران

نظام های معماری باغ ایرانی، چگونگی انتظام یافتن تمامی عناصر طبیعی و مصنوعی در نظام های كالبدی ( كاشت، اب، استقرار ابنیه) را مشخص و تعیین می كند. در واقع در باغ ایرانی همواره شاهد پدیده انتقال یافتن از فضایی به فضای دیگر هستیم. اساسا یكی از مهم ترین ویژگی های معماری در باغ ایرانی تلفیق بناوباغ است و این دو گاه ان چنان به هم امیخته اند كه نمی توان احساس كرد كه كجا باغ سازی خاتمه یافته و كجا اغاز شده ، شاید بتوان گفت كوشك درون باغ ، خود باغی كوچك است. این رابطه و امیختگی بوسیله پیوند ارتباط های فضایی و ارتباط عناصر تشكیل دهنده باغ صورت می پذیرد. بكار گیری محرك های حسی افراد برای ایجاد چنین فضای پیوسته ای از جمله كیفیات باغسازی در باغ ایران است.. در این پژوهش ضمن معرفی كوشك ها وساختار كالبدی ومحل قرار گیری ان ها در باغ، كیفیت فضایی ان نیز مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. بطور كلی می توان گفت كه نظام معماری باغ ایرانی كه چگونگی امیختگی نظام های كالبدی استقرار ابنیه ومنظر رامنطبق بر نظام ساختار هندسی معین می كند ، شكل دهنده فضایی در باغ است ، پیوسته بدون مرز بینابین بیرون ودرون وسیع با حسی نا محدود موجبات فرح بخشی وروح افزایی انسان حاضر در ان می شود. نظام معماری چگونگی تلفیق مصنوع و طبیعت در باغ ایرانی ونیز امیختگی نظام های یادشده را اشكار می كند ودر نهایت به كالبد باغ ایرانی ویژگی های خاصی می بخشد از جمله : محصوریت ، خلوت، وسعت مجازی ، بیكرانگی، پیوستگی در عین جدایی فضاها و كیفیت ویژه بصری.