تحليلي بر چالش هاي پيش روي توانمندي نظام آموزش

وضعيت كنوني آموزش برنامهريزي روستايي درنظام دانشگاهي ايران بازتاب كننده شرايط حاكم بر جهان، دولتها، شرايط محيط دانشگاه از يكسو، عرضه و توانمندي آن درتوليد محصول (نرم افزار، سخت افزار و مغزافزار) و تقاضاي دانش برنامهريزي روستايي در دهههاي اخيراز سوي ديگراست. مهمترين جنبه اين وضعيت ورود مشتاقان قابل توجه به اين رشته و ميزان توانمندي آنها به عنوان محصولي خروجي است. اين وضعيت، با دموكراتيك شدن دانش و علم درجهان، درايران نيز، باچالش هايي بويژه دردهههاي اخير رو برو شده است و پرسشهاي زيادي نه تنهادرسطح اكادميك، بلكه درجامعه نيز رو به روبوده است . ارزيابي اين چالشها،كه نوعي ژرف نگري دركيفيت، اعتبار و صحت معماري و اجراي آن (عملكردبرنامه ها ودورههاي ميان رشتهاي برنامهريزي روستايي و خروجيهاي آن) است، مستلزم طرح پرسش راهبردي و تبديل آن به ابزارهايي براي سنجش عملكرد توانمنذيها ميباشد، بدينسان كه راهبرديترين چالشهاي پيشروي نظام آموزش برنامهريزي روستايي درايران براي محصولات خودكدام هستند؟. براي پاسخ به پرسش، برابر ادبيات روششناسي، اجراي و ارزيابي چالشهاي توانمندي آموزشي با شيوههاي ارزيابي فعاليتها و عملكردها و شاخصهاي ميان رشتهاي برنامهريزي روستايي، به شيوه اسنادي و تجربي با رهيافت عقلانيت انتقادي درچارجوب روش توصيفي-تحليلي مورد توجه قرارگرفت.