واژه سازي و سبك بيان در شاهنامه حكيم فردوسي

زبان فردوسی، گرچه جزالت، فخامت و سادگی سبك خراسانی را دارد ولی از نظر واژه سازی ، تركیبات تعابیر، استعاری، كنایی، و مضامین گوناگون، حائز اهمیت است. از ویژگی های تعبیرات مجازی شاهنامه؛ كاربرد افعال همراه اضافه های تشبیه یااستعاری مناسب در توصیف میدان های نبرد، شخصیت پهلوانان، خشم، شادمانی، نگارگری های و ... است كه سازگاری فراوانی با شخصیتهای داستان و روایت دارد. به همین خاطر پژوهش در سازه ها و اصطلاحات زبان، كه درك مفاهیم ذهنی شاعر را میسر می سازد، ضروری به نظر می رسد زیرا هر دگرگونی در ساختار كلام، حكایتگر نوسان عاطفی تازه ای، در مجموعه ای پویا، با كلیت اثر است، پس زبان و گزینش فردوسی، نه تنها به عنوان وسیله ای بیان مضمون، بلكه به عنوان هدف اصلی باید بررسی شود چون در سبك شعر وبافت سخن هنرمندانه ای او بسیار موثر است.