ررسي توزيع مكاني بافت فرسوده و ارايه الگوي بهينه مداخله در آن (مطالعه موردي:منطقه 14 شهرداري تهران)

بافت هاي فرسوده شهري مساله اي بسيارمهم درامور جاري شهر و شهرسازي كشور هستند وجود3268 هكتار از اراضي تهران درسكونتگاه هاي غيررسمي و فرسوده مشكلات فراواني را درزمينه هاي اجتماعي اقتصادي محيط زيست و خدماتي ايجاد كرده است كه رويه زندگي شهروندان رادچار اشكال كردهاست نبود زيرساخت هاي لازم دراجرايي نمودن نوسازي بافت هاي فرسوده وسعت زياد و رو به رشد بافت فرسوده از مهمترين مشكلات پي شروي اين شهر است منطقه 14 شهرداري تهران نيز از اين مباحث مستثني نيست اين منطقه كه تقريبا درجنوب شرقي تهران واقع شده از بخشهاي قديمي تهران به حساب مي آيد و وجود بافت هاي فرسوده اين منطقه را به يكي از بافت هاي مساله دار تهران تبديل كردها ست هدف ازاين پژوهش شناخت پراكندگي بافتهاي فرسوده شهري درمنطقه 14 تهران و شناسايي الگويي مناسب و بهينه برا يمداخله درآن م يباشد مطالعه حاضر توصيفي تحليلي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و مطالعات ميداني به صورت كمي كيفي مي باشد اين پژوهش به اين نتيجه رسيده است كه به دليل تناقضي كه بين بافت طراحي شده برنامه ريزي شده قديمي و بافت خودرو منطقه 14 تهران وجود دارد بايد با اقداماتي به تعديل و برطرف نمودن اين تناقض پرداخت