قرائتي واسازانه از سياست در گفتمان مدرنيته

در اين مقاله از پست مدرنيسم بعنوان خوانشي انتقادی و قرائتي شالوده شكن و تمركززدا بهره ميگيريم تا بدين وسيله سياست مدرن را واكاوی كنيم. با بهره گيری از روشهای تحليل پست مدرن در صدد كشف اين هستيم كه بر چه اساسي سياست مدرن ممكن شده و در درون چه فضايي از نظم و معرفت تاسيس شده اند؟ و دال سياست از رويكرد پست مدرن بر چه مدلول هايي ارجاع ميدهد؟ و توضيح ميدهيم كه چگونه سياست مدرن بعنوان يك برنامه كلان و ملي طرح و در قالب يك امر بديهي در ميان ساير گروه ها و قوميت ها تعريف شده است. در اين راستا به نمايان ساختن ارزشها و هنجارهای پنهان شده در سياست مدرن پرداخته و نقش غيريت ساز و محروم كننده آنرا نشان ميدهيم. بدين ترتيب تصوير ايدئولوژيكي از جهاني كه در سياستهای مدرن تصوير شده بود دستخوش دگرگوني شده و مرزبندی های سياسي و مفاهيم به طور مداوم تغيير مي كنند و به جای سياستهای كلان و برنامه های جامع و كامل به سمت يك برنامه عمل حركت مي كنند. بدينسان در پست مدرنيسم با نفي ذات گرايي و اصول بنيادين در سياست، و با انديشه ورزی به گونه ای متفاوت درباره شرايط سياسي، راهكارهای نوين و حداقلي ارائه مي دهد و با پرهيز از مطلق گرايي و توجه به متن و زمينه متن، امكانات جديدی را برای گسترش امر سياسي و تقويت اصول دموكراتيك فراهم آورده است، با اين توضيح كه به رغم مورد پرسش قرار دادن معيارها و فرضيه های متعارف سياسي بنا بر ملاحظات تمدني، حداقل های اساسي زندگي در دنيای امروز را پذيرا شده و در جهت تقويت آنها بر كثرت گرايي سياسي و فرهنگي تأكيد مي كند. پست مدرنيسم در صدد فراهم آوردن بستر و فضای مناسب برای پژواك گفتمانهای به حاشيه رانده است و اين امر را از طريق مبارزه با فهم متعارف آغاز مي كند تا بدين وسيله روابط سلسله مراتبي در گفتمان حاكم را برهم زند و با فروپاشي ادعاهای فراگفتماني، زمينه را برای رقابت مداوم گفتمان های متعدد گشوده نگه دارد، اين مجموعه تلاشها به شكل گيری انواع گفتمان های بديل در حوزه های مختلف منجر شده است.