بررسي فني و اقتصادي جايگزيني حلال پالايشگاه شيرين سازي آماك از دي اتانول آمين به مخلوط متيل دي اتانول آمين و پيپرازين

فرآیندهای آمینی یكی از رایجترین فرآیندهای شیرین سازی است كه با استفاده از جذب شیمیایی توسط آلكانول آمینها گازهای كربن دی اكسید و هیدروژن سولفید را از گاز جدا می سازد. دی اتانول آمین و متیل دی اتانول آمین پركاربردترین آمینها می باشند. متیل دی اتانول آمین در مقایسه با دی اتانول آمین به دلیل جذب مناسبتر، گرمای واكنش پایین تر و همچنین كاهش میزان آمین در گردش از مقبولیت بیشتری نسبت به مابقی آمین ها برخوردار است. مهمترین تفاوت متیل دی اتانول آمین با سایر آمینها در این است كه این آمین در مقابل هیدروژن سولفید انتخاب پذیر است. در سالهای اخیر پژوهش های مختلفی در جهت ارتقا و بهبود جذب كربن دی اكسید توسط حلال متیل دی اتانول آمین صورت پذیرفته است تا بتوان هم از محاسن متیل دی اتانول آمین استفاده كرد و هم بتوان كربن دی اكسید را به خوبی جذب كرد. از جمله این پژوهش ها میتوان به تركیب متیل دی اتانول آمین با یك ماده فعالساز همچون پیپرازین اشاره نمود. در این راستا امكان تغییر نوع حلال مورد استفاده در پالایشگاه شیرین سازی آماك - به عنوان مورد پژوهشی با استفاده از نرم افزارهای شبیه سازی Aspen Hysys 8.4 مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. در این پژوهش جایگزینی مخلوط متیل دی اتانول آمین/ پیپرازین به جای حلال كنونی (دی اتانول آمین) مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. نتایج این پروژه نه تنها باعث كاهش هزینه های جاری واحدهای مذكور خواهد شد؛ بلكه در اجرای پروژه های آتی شركت ملی نفت ایران نیز می تواند بسیار مثمر ثمر باشد.