جايگاه خاورميانه در دكترين هاي ريسان جمهوري آمريكا (2009- 1989)

منطقه خاورمیانه یكی از نقاط استراتژیك و مهم جهان بوده و هست. وجود مزیت های مهم سیاسی، اقتصادی فرهنگی و استراتژیك باعث جلب توجه قدرت های بزرگ جهانی برای سلطه بر این منطقه شده است. پس از ظهور قدرت جدید آمریكا در جهان و رو به افول نهادن قدرت های اروپایی دیگر از پس جنگ جهانی اول و دوم آمریكا در كنار شوروی (تا قبل از فروپاشی) یگانه قدرت بلامنازع مسلط بر این منطقه بوده است. با فروپاشی بلوك شرق، آمریكا سرخوش از حذف رقیب استراتژیك دیرینه، خود راآماده تسلط همه جانبه بر این منطقه نمود. راه كارهای هریك از رییسان جمهور آمریكا برای تسلط و مدیریت این منطقه كه در اصطلاح، از آن با عنوان «دكترین امنیت ملی» یاد می شود، مورد بررسی این پژوهش خواهد بود. پیامد این دخالت و تسلط تاریخی و دامنه دار كه همیشه از آن به عنوان حفاظت ا زمنافع ملی آمریكا و حمایت از دولت های دوست یاد می شود، مشكلات عدیده ای را از دیرباز تاكنون برای این منطقه در برداشته است. به هر حال، سه مسئله عمده مد نظر آمریكا در خاورمیانه عبارت اند از: ایران، نفت و اسراییل كه در ادامه به آن ها پرداخته خواهد شد. در این پژوهش به بررسی دكترین های رییسان جمهور آمریكا در این منطقه و همین طور برخی از مسایل مورد علاقه آن ها در این منطقه استراتژیك خواهیم پرداخت. این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از روش كتابخانه ای و مراجعه به منابع دست اول، سعی می كند به این پرسش پاسخ دهد كه چه تفاوتی میان استراتژی ها و راه كارهای ارائه شده درهریك از این دكترین ها وجود دارد؟