بررسي اثرات سموم شيميايي مصرفيدر شاليزارهاي گيلان بر كيفيت منابع آبي و آبزيان

افق توسعه پايدار حفظ ذخايري را طلب مي كند كه اكنون با مصرف نابخردانه و غير اصولي مواد شيميايي آلوده و تباه شده اند. يكي از موارد نسيان در برابر اين افق، مصرف سموم شيميايي و تغييرات جبران ناپذير آنها بر طبيعت بكر استان به ويژه تالاب انزلي به عنوان پذيرنده نهايي است. نگاهي به ميزان مصرف اين مواد در سطح كشور ما را ناگزير از بررسي همه جانبه اين مهم مي كند چرا كه ميزان مصرف سموم در استان هاي شمالي ٠ كيلوگرم در هكتار مي باشد. نظر به اينكه طبق / برابر ٤ كيلوگرم و در ساير استانها برابر ٧ آمار موجود بالاترين ميزان مصرف در بين ١٦ محصول به برنج اختصاص داشته كه خود سيستم كشاورزي خاصي را بر استانهاي شمالي اعمال نموده است. در اين بررسي با توجه به ميزان مصرف سموم در مزارع برنج طي سالهاي ٨٠ ١٣٧٦ به اثرات ناشي از آفت كش هاي ديازينون و مالاتيون و علف كش هاي ماچتي، ساترن، رايلف اچ، رونستار و Selennstrum ) جلبك ،(Daphnia mgna) پروپانيل و تأثير آنها بر دافني آب شيرين كه هر يك در چرخه (Rutilus frissi cutum) و ماهي سفيد (carpicurtumna غذايي جايگاه ويژه اي دارند پرداخته شده است