مقايسه سه راهكار محدوده ممنوعه ترافيك، طرح تردد نوبتي و قيمت گذاري تراكم بر روي ترافيك شهر تهران

چكیده اخذ عوارض یكی از سیاستهاي مدیریت تقاضا است كه معمولا به منظور كاهش تقاضا در محدودههاي پر تراكم از شهر اجرا میگردد. در این سیاست راننده موظف است به منظور تردد در ناحیه موردنظر، هزینهاي را پرداخت نماید. از سوي دیگر براي جلوگیري از ورود خودروها به محدوده پرتراكم شهرتهران، از راهكار محدودیت تردد نوبتی (زوج و فرد) خودروها استفاده شده است . قیمتگذاري تراكم نیز به وسیله اخذ عوارض در عبور از محدوده خاص، یكی دیگر از روشهاي مدیریت تقاضاي سفر در مناطق شلوغ شهري میباشد. در این مقاله سه روش ممنوعیت تردد در محدودههاي پر تراكم بررسی و تاثیرگذاري هر یك بر روي مدل كلاننگر شهر تهران اجرا شده است. نتایج هر مورد تحلیل قرار گرفته است. نتیجه مطالعه نشان داد اجراي EMME راهكار با استفاده از نرمافزار 2 راهكارهاي محدوده طرح ترافیك و محدودیت تردد نوبتی (زوج و فرد)، 8 درصد از كل زمان سفر 1/ نسبت به وضعیت بدون محدودیت طرح ترافیك و طرح زوج و فرد میكاهد و سرعت متوسط را 4 كیلومتر بر ساعت افزایش میدهد. مقایسه راهكار اعمال محدودیت تردد وسایل نقلیه بر اساس شماره پلاك و قیمتگذاري تراكم نیز نشان داد كه این دو راهكار اثرات ترافیكی و زیستمحیطی مشابهی را فراهم میآورد. اما قیمتگذاري اندكی بهتر است. كلید واژه: ،