مديريت بافت هاي فرسوده شهري در ايران

موضوع فرسودگی بافتهای قدیم شهری خاص ایران نیست هركشوری كه در راه توسعه گام برداشته كم و بیش چنین مشكلاتی را تجربه كرده است از لندن به عنوان مهد صنعتی شدن گرفته تا پاریس دچار چنین مشكلی بوده وهستند درایران نیز افزایش جمعیت و مهاجرت توسعه بی رویه شهرها و تمركز فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی در این بافتها از مهمترین علل دگرگون شدن ساختار فیزیكی و اجتماعی بافت های قدیمی شهرها می باشد بطوریكه باعث گردید كه بافتهای فرسوده جزو بخشهای مساله دار شهر مطرح شود متاسفانه در ایران دخالت دراین گونه بافتها در یك چارچوب نظری و فلسفی خاصی كه اقدامات اجرایی را هدایت و حمایت كند نیست نبود یك نگرش سیستمی و در قالب یك مدیریت واحد مشكلات بسیاری را در مسیر فرایند حفاظت مرمت و بازسازی ، نوسازی و بهسازی و احیا آنها بوجوداورده است بدین جهت لازم است تا با ارزیابی اقدامات صورت گرفته در این زمینه وشناسایی نقاط ضعف و قوت این قبیل اقدامات در بستری از تجارب گذشته و بهره گیری از رهیافتهای نوین رویكردهای جدیدی منطبق با واقعیات را در فرایند برنامه ریزی و مدیریت بافتهای فرسوده شهری اتخاذ نماییم