بررسي اثرات زيست محيطي ناشي از پساب كارخانه زغالشويي زيرآب و امكان بازيابي نرمه هاي زغال

زغال سنگ استخراج شده از معدن، همواره محتوي خاكستر زياد و مواد زايدي چون فسفر و گوگرد ميباشد كه بدون بكارگيري عمليات شستشو، قابل كاربرد در صنايع مختلف از جمله فولادسازي نمي باشد. ولي پساب حاصل از چنين عملياتي، پس از شستشوي زغال، آلودگيهاي زيست محيطي وسيعي را بدنبال دارد. در چنين شرايطي، چنانچه بتوان نرمه هاي زغال موجود در پساب را بطور انتخابي بازيابي نمود و همزمان ناخالصيهاي موجود در پساب را حذف نمود، نه تنها ميتوان آب نسبتا خالصي را به كارخانه منتقل نمود كه خود دركارآيي كارخانه بي تاثير نيست، بلكه مي توان اثرات زيست محيطي آن را نيز خنثي نمود. در اين رهگذر بر روي پساب كارخانه زغالشويي زير آب كه مشكلات عديده اي را در محيط، بخصوص رودخانه دليلم بوجود آورده، كار تحقيقاتي نظامداري صورت گرفته كه از آن جمله مي توان به بررسي وضعيت كارخانه، نمونه برداري از پساب و آماده سازي آن، تعيين هويت و خواص سنجي پساب و اثرات زيست محيطي و راهكارهاي عملي به منظور كنترل محيط اشاره كرد. نتايج بدست آمده از مطالعات خواص سنجش نشان ميدهد كه كانيهاي اصلي پساب را زغال، كواترز، كائولينيت، ايليت و كانيهاي فرعي آن را روتيل، پيريت، كلريت و كلسيت تشكيل مي دهد و d80 نمونه درحدود 74 ميكرون است . مطالعات اسپكتروسكپي نشان ميدهد كه تيرگي پساب را مي توان به كمك آلوم و آهك تا 95 درصدكاهش داد. از آنجا كه COD , BOD محاسبه شده بترتيب معادل 170 و 900 mg/I است و بيش از حد استاندارد رودخانه (mg/l1) مي باشد نيز با آزمايشات كواگولاسيون قابل كاهش است. آزمايشات فلوكولاسيون انتخابي در مورد بازيابي نرمه زغال نتايج رضايتبخشي را نشان نمي دهد.