مفهوم ((تكنيك داستاني)) و جلوه هاي آن در داستان مدرن فارسي

در میان مباحث عمده ی داستان نویسی و نقد داستان نویسی، كشف و بازنمایی تكنیك های داستان مدرن، موضوعی است كه تا كنون به شكل شایسته به آن توجه نشده است. نوشته ی حاضر تلاش می كند كه جایگاه تكنیك داستانی در داستان نویسی معاصر را باز نماید و این امر میسر نیست مگر با در نظر گرفتن مفهوم دقیق تكنیك، هایی چون به تعویق انداختن معنا از راه تمثیل، كشف زبان داستانی خود ویژه برقرای رابطه مبتنی بر یینامتنیت با متون پیش از خود و ... دید انتقادی این نوشتار متاثر از دستاوردهای نقد نوی بر آمده از نهضت نقادی آنگلوساكسونی تكوین یافته در بطن نظریه های انتقادی از فرمالیسم تا پسا ساختگرایی است. در پایان به عنوان نمونه، چند تكنیك داستان نویسی در داستان معاصر فارسی ذكر می شود.