رنگ و زمينه هاي نمادين آن در اشعار مقاومت محمود درويش و سلمان هراتي

رنگ همواره ازعناصر مهم و اولیه ای بودهن است كه انسان توانسته است با آن ارتباط برقرار كند. یكی از ویژگی های شعر ملل مختلف در دوره های اخیر، استفاده از مقوله رنگ در حوزههای انتزاعی وتوصیف پدیده هایی است كه یا كلاً با مقوله رنگ بیگانه اند یا در عالم واقع با رنگ های دیگری در ارتباط هستند. استفاده از اسامی رنگ ها در چنین مواردی به منظور القای احساسات خاص، ایجاد فضاهای شعری ویژه یا انتقال و تشدید معانی و تعبیرهای نمادین و مجازی است. در این مقاله تلاش شده است با بررسی برخی از موارد كاربرد رنگ در شعر این دو شاعر مقاومت، شباهت ها و تفاوت های موجود در تعبیرات آنان مشخص شود تا بتوان نتایجی كلی از نحوه برداشت شاعران مقاومت در ادبیات معاصر فارسی و عربی از رنگ ها به دست آورد. نفوذ رنگ ها در دل اشعار این دو شاعر ابزار مناسبی برای اعلان اندیشه های فردی آن ها به نظام های سیاسی، اجتماعی و تجاوزگران و نیز بیانی نماد گونه از دل مشغولی های یك انسان دردمند از حضور بیگاناگان و احساسات ناشی از آن است.