بررسي مولفه هاي مديريتي توليد فرش با سرمايه ي خارجي در دوره قاجار آسيب شناسي موردي موسسه بازرگاني زيگلر و شركا

فرشبافي ايران در اواسط حكومت قاجاريه،تغيير و تحولات بنيادي را از ديدگاه هنري و اقتصادي به دليل سازمان يافتن توليد فرش در ايران توسط سرمايه گذاران خارجي به نظاره نشست.از جمله ي اين سرمايه گذاران خارجي موسسه بازرگاني زيگلر بود كه در آغاز ورود خود به حوزه ي فرش دستباف،تنها در كار خريد و صادرات فرش هاي كهنه و نو وارد شد.اما اين شركت با افزايش تقاضاي بازارهاي اروپايي و آمريكايي براي فرش ايراني و تجزيه و تحليل وضع موجود توسط كارشناسان خود،تصميم به سرمايه گذاري در زمينه توليد فرش در منطقه ي سلطان آباد وروستاهاي اطراف آن گرفت.عمليات توليدي شركت زيگلر گستره ي صنعت روستايي بود و شاخصه هاي مديريتي اين شركت در زمينه ي صنعت روستايي فرش دستبافت،كه بر اساس تعامل با نظام سنتي فرشبافي روستايي و عاملان محلي تعريف شده بود،تاثيرات عميقي بر فرآيند توليد اين هنر_صنعت تازه سازمان يافته نهاد و موفقيت موسسه را در اين عرصه باعث ترغيب ديگر كارفرمايان غربي براي سرمايه گذاري در صنعت فرش ايران گرديد و همچنين مدل مديريتي را در زمينه ي توليد و صادرات فرش دستباف براي اين شركت هاي نسل دوم فراهم آورد.تداوم اين نظام مديريتي در صنعت فرش در ايران پس از دوره هاي حكومت قاجاريه نيز باز شناختي است.از منظر آسيب شناسي،نظام مديريتي شركت زيگلر در راستاي همسان سازي سطح توليد و تقاضاء فرآيند سنتي توليد فرش را كرانمند و متعين نمود و در جهت سرعت بيشتر توليد و نطبيق توليدات خود با سليقه ي بازار هاي هدف،تغييراتي در نظام سنتي صنعت فرش ايجاد كرد.اين تغييرات كه در دو حوزه ي فرآيند توليد و اقتصاد فرش قابل بررسي است،كاهش كيفي فرش دستبافت و فاصله گرفتن از جنبه هاي اصيل سنت فرش ايراني را در زمينه هاي مختلف طرح و نقش ،رنگ،بافت و ....در پيآمد داشت.