ارزيابي عملكرد ارقام و ژنوتيپ هاي جديد جو آبي در شرايط قطع آبياري انتهاي فصل

تنش كم آبی از رایج‌ترین تنش‌های محیطی است كه رشد و نمو گیاهان راتحت تأثیر خود قرار داده و تولید محصولات زراعی از جمله جو را محدود می‌كند. بنابراین باتوجه به شرایط اقلیمی خشك ایران و تحمل جو به خشكی، شناسایی ارقام متحمل به خشكی انتهاب فصل حائز اهمیت است بدین منظور پژوهشی با هدف بررسی واكنش ارقام و ژنوتیپ‌های جدید جو آبی به تنش خشكی در مرحله زایشی (تنش انتهای فصل)، شش ژنوتیپ و دو رقم زراعی جو در دو شرایط آبیاری نرمال و تنش رطوبتی در مناطق معتدل استان كرمانشاه به صورت آزمایش كرت‌هی خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب بلوك‌های كامل تصادفی در 3 تكرار در ایستگاه اسلام‌آباد غرب در سال 91-90 اجرا گردید. تنش خشكی در دو سطح (نرمال و تنش خشكی آخر فصل) به عنوان عامل اصلی و ژنوتیپ به عنوان عامل فرعی در 8 سطح MBD-87-16،MBD-87-15،MBD-87-13، MB-87-19، MB-87-14،10 و ارقام شاهد نصرت و یوسف)‌در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد كه تنش خشكی بر روی صفاتی از قبیل: ارتفاع بوته، روز تا سنبله‌دهی، رسیدن فیزیولوژیك تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملكرد دانه در سطح یك درصد (1٪) معنی‌دار بود. رقم نصرت با میانگین 6552 كیلوگرم در هكتار بیشترین عملكرد و لاین MBD-87-15 با میانگین 4647 كیلوگرم در هكتار كمترین عملكرد را داشت. مقایسه میانگین سطوح تنش به روش دانكن نشان داد كه ارقام جو تحت شرایط تنش آخر فصل افت عملكرد معادل 24 درصد خواهند داشت.