تحليل ميزان توسعه يافتگي فضاي سبز عمومي شهر شيراز با تكنيك مجموعه هاي فازي

فضای سبز شهری ازجمله عناصر مهم شهری هست، كه نه تنها به دلیل اهمیت تفریحی مورد توجه است، بلكه به دلیل نقشی كه در حفظ و تعادل محیط زیست شهر ایفا میكند، ارزشمند است. با توجه به اهمیت این فضای شهری، تحلیل چگونگی توسعه آن در سالهای گذشته و آتی، نقش مهمی در شناسایی نقاط قوت و ضعف و به طور كلی گرایشهای موجود و در نتیجه مدیریت فرصتهای توسعه ای در هر یك از مناطق ایفا مینماید.بر این اساس اصلیترین سؤال مطرح این است كه، فضاهای سبز عمومی در مناطق شهری مختلف چگونه توسعه یافته اند و توسعه آنها در صورت ادامه روند موجود چگونه خواهد بود؟. رویكرد پژوهشی این مطالعه به كارگیری تئوری منطق فازی است و دادههای پژوهشی تحقیق حاضر از طریق مطالعه اسنادی، پرسشنامه و مصاحبه نیمه ساختار یافته با كارشناسان برنامه ریزی و فضای سبز شهری گردآوری شده است. نتایج تحقیق حاكی از سطوح متفاوت توسعه فضای سبز در مناطق مختلف با توجه به موقعیت مكانی، شرایط محیطی- كالبدی این مناطق و شیوه های مدیریتی در ده سال اخیر میباشد. به این ترتیب كه افزایش سطوح متعلق به فضای سبز عمومی )پاركها(و نیز برخورداری از موقعیت مكانی مناسب، پیوندی ناگسستنی میان عوامل مختلف رشد و توسعه كاربری مذكور به وجود آورده و موجب تقویت آن در مناطق مختلف شهر گردیده است. همچنین شبیه سازی و تحلیل های راهبردی مناطق كمتر توسعهیافته به لحاظ فضای سبز عمومی، نشان میدهد كه به عنوان مثال چنانچه مساحت فضای سبز منطقه 7 به بیش از 03 % و 54 % افزایش یابد، منطقه 7 به ترتیب به عنوان منطقه نسبتاً توسعه ی افته و منطقه قطعاً توسعه یافته قابل تشخیص خواهد بود.