بررسي اثر توزيع اندازه ذرات اوليه و ثانويه خاك بر سرعت آستانه در فرسايش بادي

فرسایش بادی یكی از عواملی است كه باعث بيابانزایی در مناطق خشك و نيمه خشك می شود. شدت فرسایش بادی به سرعت باد و خصوصيات خاك بستگی دارد. در این ارتباط، شرایط سطحی خاك از نظر اندازه ذرات و زبری ناشی از آن حائز اهميت است. با توجه به دشواری اندازهگيری فرسایش در شرایط صحرایی، تحقيق حاضر با هدف بررسی تأثير توزیع اندازه ذرات اوليه )بافت خاك( و ثانویه ( MWD ( بر سرعت آستانه فرسایش بادی در شرایط طبيعی میپردازد. به این منظور، آزمایش تونل باد بر روی 21 منطقه مختلف شهرستان بافت استان كرمان، هر یك در سه تكرار انجام شد و توزیع اندازه ذرات اوليه و ثانویه نمونه های خاك و سرعت آستانه فرسایش بادی اندازهگيری شد. نتایج نشان از ارتباط نزدیك بين توزیع اندازه ذرات و سرعت آستانه فرسایش داشت. بين شاخص MWD و سرعت آستانه فرسایش رابطه مستقيمی برقرار بود، به نحوی كه با افزایش MWD ، سرعت آستانه فرسایش به طور معنیداری افزایش نشان داد. همچنين مشخص گردید كه با افزایش درصد ذرات سيلت و افزایش درصد ذرات رس، سرعت آستانه فرسایش به طور معنی داری افزایش می یابد در حالی كه با افزایش درصد ذرات شن سرعت آستانه به طور معنی داری كاهش می یابد. یافته های این تحقيق، اهميت توزیع اندازه ذرات خاك را بر سرعت آستانه فرسایش بادی نشان میدهد.