بررسي آب زيرزميني كم عمق و شور بر عملكرد و كمك به تبخير و تعرق گياه دارويي سياهدانه در شرايط لايسيمتري

وجود منابع آب زیرزمینی كم عمق كه اغلب با مسائل شوری و ماندآبی مواجه هستند در بسیاری از مناطق خشك و نیمه خشك جهان به چشم می خورد. از نظر مهندسی راه حل اصلی پایین انداختن سطح سفره آب زیرزمینی از طریق احداث سیستم های مختلف زهكشی زیرزمینی است، غافل از اینكه بالا بودن سطح سفره آب زیرزمینی نعمتی است كه از آن میتوان در جهت جبران قسمتی از نیازهای آبی گیاه استفاده كرد. به علت شوری خاك در مناطق نیمه خشك می توان از آب های زیرزمینی كم عمق به عنوان یك منبع آب آبیاری استفاده كرد. در این رابطه آزمایشی به منظور بررسی اثر آب زیرزمینی كم عمق شور بر عملكرد و كمك به تبخیر و تعرق گیاه دارویی سیاهدانه در قالب طرح كاملا تصادفی با سه تكرار انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل آب زیرزمینی با كیفیت شوری 4 دسی زیمنس بر متر در سه عمق 06 و 06 و 116 سانتی متر و آبیاری كامل بود. نتایج نشان داد كه درصد مشاركت آب زیرزمینی در اعماق 06 و 06 و 116 سانتی متر به ترتیب حدود 47/0 درصد نیاز كلی گیاه بود. با توجه به نتایج این تحقیق می توان اعلام كرد كه به طور كلی شوری آب ،73/4 ،77/7 زیرزمینی باعث كاهش مصرف گیاه از آن و كاهش عملكرد دانه و روغن تولیدی می گردد. همچنین افزایش عمق سطح ایستابی نیز باعث كاهش مصرف آب زیرزمینی توسط سیاهدانه گشته است.