بررسي تطبيقي جايگاه شادي در اسلام و روان شناسي

این پژوهش با روش كتابخانه ای و با رویكردی علمی- دینی در پی بررسی جایگاه و راهكارهای شاد زیستن در اسلام و روانشناسی است. به این منظور چندین رویكرد از روانشناسی كه به مساله شادی پرداخته اند و همچنین جایگاه شادی از نظر اسلام نیز طبق آیات قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه ی بررسی - انجام شده دریافتم كه اسلام؛ 1- نه تنها با شادی انسان مخالف نیست بلكه شادی را در زندگی تجویز میكند. 2 نه تنها شادی را تجویز میكند، بلكه آن را هدفمند و مطابق با اهداف متعالی انسان قرار میدهد. 3- فقط با آن دسته از شادیهایی مخالف است كه موجب غفلت و فراموشی از یاد خدا، سبكسری، تمسخر دیگران، فراموشی آخرت و خدشهدار كردن كرامت انسانی باشد. از طرفی در روانشناسی مطالعات مربوط به شادی و رضایت از زندگی تنها به چند دههی گذشته و مخصوصا به پژوهشهای سلیگمن برمیگردد. كارهای بسیار زیادی در این زمینه انجام گرفته اما نكتهی مهمی كه وجود دارد یك بعدی نگاه كردن علم روانشناسی به انسان است. در اغلب غریب به اتفاق پژوهشهای روانشناسانه بُعد ملكوتی و الهی و خلیفة اللهی انسان كه اصل وجود اوست نادیده گرفته میشود. ردپای اینگونه نگرش به انسان در مطالعات شادی هم هویداست، آنجا كه هیچ اثری از شادی اخروی و رضایت الهی در پرسشنامه های مربوط به شادی دیده نمی شود وتنها ملاك شاد بودن غم نداشتن توصیف میشود.