امكان جمع دريافت خسارت و فسخ درحقوق ايران و كنوانسيون بيع بين المللي كالا و اصول حقوق اروپايي

یكی از مباحث حقوقی كه در مبحث قواعد عمومی قراردادها مورد مطالعه قرار می گیرد بحث فسخ قرارداد است. درحقوق ایران به تبعیت از فقه امامیه اصل لزوم قراردادها مخصوصا در ماده 219 ق . م پذیرفته شده است. یكی از استثنائات وارد بر این اصل، فسخ عقد است كه قانون مدنی در مبحث خیارات، موارد و و احكام آن را بیان نموده و در بعضی از مواد مانند 286 ، 287 ، 288 و 429 به آثار فسخ اشاره نموده است. در كنوانسیون بیع بین المللی كالا نبز موارد فسخ عقد بیع از سوی فروشنده و خریدار به ترتیب طی مواد 64 و 49 پیش بینی شده است ومواد 81 الی 84 به آثار فسخ بیع پرداخته است كه مهم ترین آنها انحلال قرارداد و استرداد عوضین است. در اصول حقوق قراردادهای اروپا كه تركیبی از نظام حقوقی رومی_ژرمنی و كامن لا است این حالت گاهی ممكن است وجود داشته باشد كه زیان دیده قبل از انقضای موعد اجرای قرارداد، حق فسخ قرارداد را پیدا كند. به عبارتی این اصول در بحث مطالبه خسارات واجد مقررات روشن تری هستند.