مدل بهينه سازي بهره برداري از سيستم هاي رودخانه - مخزن بر پايه مديريت ريسك سيلاب: تلفيق رويكرد بلند مدت و كوتاه مدت

ایجاد تعادل بین اهداف كوتاه مدت نظیر مهار سیلاب و تولید الكتریسیته و بلند مدت نظیر تأمین نیازهای آبی یكی از وظایف اصلی در مدیریت بهره برداری از مخازن می باشد . در اكثر مدل های بهینه سازی بهره برداری از مخزن در مقیاس ماهانه، محدودیت های مربوط به مهار سیلاب در حد حفظ ظرفیت كنترل سیلاب سدها درنظر گرفته می شود و عملاً خسارت های مورد انتظار سیلاب ها در برنامه ریزی ذخیره آب در مخزن در مقیاس بلند مدت در نظر گرفته نمی شود . این امر بخصوص در سیستم های چند مخزنه سری كه از انعطاف پذیری بیشتری در مهار سیلاب ها برخوردار هستند، اهمیت بیشتری دارد . در این تحقیق، رویكرد نوینی برای مدیریت بهره برداری از سامانه های دو مخزنه با تلفیق اهداف بلند مدیریت تأمین نیاز و كوتاه مدت كاهش خسارات سیلاب ارائه شده است . برای حل مدل بهینه سازی پیشنهادی، از الگوریتم ژنتیك استفاده شده و به منظور كاهش مشكلات محاسباتی، الگوریتم ژنتیك با طول كروموزوم متغییر (VLGA 1) با استفاده از روش - K نزدیكترین همسایه برای انتخاب جواب های اولیه VLGA ، انتخاب شده است . برای درنظر گرفتن خسارات ناشی از سیلاب در هر ماه، مقادیر مورد انتظار خسارت با توجه به روندیابی سیلاب های با دوره بازگشت های مختلف در پایین دست مخزن تعیین می شود . مجموع خسارت مورد انتظار سیلاب و خسارت عدم تأمین نیاز در تابع هدف مدلVLGA حداقل می گردد . نتایج مطالعه موردی انجام شده در سامانه دو مخزنه سدهای بختیاری و دز نشانگر كارائی مدل بهینه سازی ارائه شده در تأمین نیاز و كاهش خسارات سیلاب پائین دست بوده است .