زيبايي شناختي معماري در رويكرد معماري جمعي

چگونگی نگرش ما به زیبایی به گونه ای سر راست و روشن در آفرینش اثر هنری و معماری تاثیرگذار است. هنر، آفرینش زیبایی است و شاید بتوان گفت ارجمندترین شان اثر معماری، وجه هنری آن است. از این رو باید پذیرفت نیاز به روشن كردن مصادیق زیبایی برای ارزیابی دیدگاه ها و نیز بررسی و تحلیل اثر معماری امری آشكار است. زیبایی در ادوار مختلف معماری تعاریف و مصادیق خاصی متناسب با نیاز و فرهنگ روز داشته و دارد. مطالعه تاریخ معماری اینگونه می نمایاند كه طراح و معمار به عنوان تصمیم گیرنده نهایی، آن چه را كه خود می پسندند و بر اساس سلایق و برداشتهای خود، زیبایی و مطلوبیت را تعریف و تایید می كنند و به مردم به عنوان شیء یا ساختمان زیبا تحمیل می كنند. نكته ای كه شاید تا به امروز كمتر كسی به آن توجه كرده باشد، توجه به دیدگاه كاربر (ان) در باره زیبایی و شناخت دید زیبایی شناسانه او (آنها) به عنوان بهره بردار (ان) و استفاده كننده(گان) نهایی ساختمان می باشد. چه بسا ساختمان هایی كه از دید معماران به عنوان پروژه ای موفق و زیبا تلقی شده اما در گذار زمان و استفاده و دید كاربران، نه تنها زیبا نیستند كه شاید نا زیبا و حتی بد جلوه كند. بعد از جنگ دوم جهانی و جبهه گیریهای اجتماعی در خصوص لزوم دخالت مردم در تصمصم گیریهایی كه برای آنها گرفته می شود این امر (دخالت كاربران در طراحی معماری) به معماری نیز راه پیدا كرد و معماری مشاركتی شكل گرفت. معماری جمعی به عنوان رویكردی در معماری مشاركتی، سعی در دخالت موثر كاربر در طراحی از طریق شناخت نیازها، خواست ها، عقاید و سلایق كاربران دارد. بنابراین برای اولین بار می توان با این رویكرد به تعریف زیبایی و مصادیق زیبایی در معماری از نگاه و نیز به عدم تحمیل تعریف و توصیف زیبایی و نگاه زیبایی شناختانه خود به عنوان یك معمار به كاربران و استفاده كنندگان پرداخت. در این مقاله ضمن بیان تعریف زیبایی، به بررسی مصادیق آن (زیبایی) در ادوار قبل از مدرن، دوره مدرن و دوره بعد از مدرن پرداخته و در خاتمه به معرفی رویكرد معماری جمعی به عنوان نگاه و دیدگاهی نو در معماری و در زیبایی شناختی معماری پرداخته میشود.

Our perceptions quality of beauty is effective in the creation of art and architecture straightly and clearly. Art is the creation of beauty, and perhaps the highest dignity of architecture is its artistic aspect. Hence, we should accept the need to clarify meanings of beauty for assessment and analysis of architectural views are obvious. It has been provided definitions and specific examples of beauty at different period of architectural time based on the needs and culture. Studding architectural history shows that designer and architect as the ultimate decision-maker define and agree to the imposition of an object or a beautiful building what is your preferred according to their tastes and perceptions of beauty and utility to Studying architectural history shows that designers and architects define the beauty and the desirability according to their tastes and perceptions as the ultimate decision-makers and impose it to the people as a beautiful building. A Point that has been less perpend to is attending to user perspective about beauty and recognizing his aesthetic vision as final exploiter and user of the building. How many buildings that have been deemed as successful beauty buildings in architect’s perspective but in user’s perspective they are not only ugly but even bad. After the Second World War and The need for public intervention in making decisions for democratic matters, this subject (user involvement in the design) also happened in architecture and therefore participation architecture was formed. Architectural community as a participatory approach in architecture tries to incorporate effectively users in the design process based on user needs, desires, beliefs and preferences of users. Accordingly for the first time in architecture we can define beauty and Examples of beauty in user’s perspective without imposing them our definition of beauty and our views as architectures. In this article the definition of the beauty in the periods before the modern, modern and post-modern is expressed and in the end the community architectural approach is introduced as a new way of looking at the architecture and aesthetic architecture.