ارزيابي و اولويت بندي شاخص هاي شهر سالم در نقاط شهري (مطالعه موردي: استان مازندران)

رشد و توسعه روز افزون شهرها و به تبع آن گستردگی و پیچیدگی مسایل شهری سبب شد تا مناطق شهر ضمن جذب جمعیت و فعالیت، به مراكز اصلی تولید، خدمات، تجارت، سكونت و مصرف تبدیل شوند كه در اغلب موارد، با معیارهای زیست محیطی در تضاد بوده و مشكلات بهداشتی فراوانی را به همراه دارد. امروزه اندیشمندان یكی از راه های رسیدن به توسعه پایدار شهری را داشتن شهر سالم بر می شمارند. شهری كه در آن بین كلیه نیازهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تعادل برقرار نموده و قادر است در برابر فشارهای وارده از اطراف، واكنش مناسب بروز بدهد. هدف از این تحقیق شناسایی شاخص های شهر سالم و ارزیابی نقاط شهری استان مازندران و همچنین بررسی وضعیت بهره مندی نقاط شهری از شاخص های تحقیق است. جهت ارزیابی و سطح بندی نقاط شهری از مدل آنتروپی و تكنیك ویكور استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد كه شهرستان ساری با بیشترین نزدیكی به جواب ایده آل رتبه اول و شهرستان جویبار با كمترین فاصله به جواب ایده آل رتبه آخر را میان شهرستان های استان به لحاظ شاخص های شهر سالم به خود اختصاص داده اند. همچنین بررسی ها نشان داد كه شهرستان های غربی وضعیت مطلوب تری نسبت به شهرستان های شرقی داشته و لزوم توجه به شهرستان جویبار علی رغم نزدیكی به شهرستان های ساری و قائمشهر و بابل در مركز استان، بیش از پیش ضروری به نظر می رسد.