نقش مديريت شهري در تحقق شهر تاب آور

امروزه عمدتا شهرها و جوامع سكونتگاهی در مكان هایی ایجاد یا بنا شده اند كه به لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به دلیل پیشرفتهای تكنولوژی در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند.نگاهی كه تاكنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته بیشتر نگاه مقابله ای و كاهش مخاطرات بوده است. در این میان مفهوم تاب آوری مفهوم جدیدی است كه بیشتر در مواجهه با ناشناخته ها و عدم قطعیت ها بهكار برده می شود. هدف از این مطالعه ضمن معرفی ابعاد و مولفه های تاب آوری و شهر تاب آور، تبیین جایگاه مدیریت شهری در تحقق شهر تاب آور می باشد. در این پژوهش از رویكرد كیفی و استراتژی تحلیل محتوایقراردادی بهرهگرفته شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر كلیه صاحبنظران و خبرگان حوزه مدیریت شهری بوده و داده ها از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته، بررسی متون حاصل از مقالهها و فایلهای صوتی و متنی مصاحبه جمعآوری گردیده است. نتیجه حاصل از این پژوهش بیانگر آن بود كه وظایف مدیران شهری درشهرهای تاب آور عبارتند از: سازماندهی و هماهنگی،تخصیص بودجه، به روز رسانی اطلاعات مربوط به مخاطرات، مدیریت و محافظت از زیربناها،امنیت مدارس و مراكز درمانی،قوانین ساخت و ساز و كاربری زمین،آموزش جوامع محلی، اقدامات بازسازی، سیستمهای هشدار مدیریت بحران،محافظت از محیط طبیعی