بررسي مطالبه خسارت عدم النفع در نظام حقوقي ايران

عدم النفع ممكن الحصول كه قطعی و مسلم باشد یكی از اقسام خسارت مادی بوده كه قانونگذار ایران در ادوار مختلف قانونگذاری در قوانین مختلف بدان اشاره نموده كه آخرین نمونه آنرا می توان در ماده 14 قانون آیین دادرسی كیفری مصوب 1392 مشاهده نمود.اگرچه قانونگذار در ماده مذكور شرایطی را برای مطالبه این نوع خسارت در نظر گرفته كه موارد مطالبه چنین خسارتی را محدود نموده لیكن آنرا نوعی خسارت قابل مطالبه دانسته است.به علاوه رویه قضایی نیز هر كجا عدم النفع را قطعی دانسته،حكم به جبران آن داده است.پس چنین خسارتی در نظام حقوقی ایران هم دارای مبانی قانونی و هم قضایی می باشد.برای مطالبه خسارت عدم النفع،وجود شزایطی ضروری است.برخی از این شرایط،همان شرایط عمومی مطالبه خسارت است.علاوه بر شرایط عمومی،قانونگذار یكسری شرایط اختصاصی نیز بر حسب نوع خسارت عدم النفع (ناشی از عدم اجرای تعهد یا تاخیر در اجرای آن،ناشی از جرم یا شبه جرم و ناشی از ضمانات قهری) در قوانین بیان نموده كه با حصول آنها،عدم النفع قابل مطالبه خواهد بود.