ضرورت بازنگري در طراحي سرريزهاي جانبي كنترل سيلاب احداث شده در آبراهه هاي فرسايشي

سرریزهای جانبی در كنار كانالها و رودخانه ها احداث میشوند تا با انحراف و سرریز بخشی از جریان سیلابی موجب مهار سیلاب و كاهش خطرات آن در پایین دست شود. اگر كانال اصلی از بستر فرسایش پذیری برخوردار باشد با تغییرات موفولوژی قابل توجهی مواجه خواهد شد. در نتیجه عكس العمل متقابل جریان و رسوب دبی جریان عبوری از روی سرریزجانبی افزایش مییابد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر اندركنش سرریزجانبی و بستر آبراهه فرسایش پذیر بر عملكرد این سازه در طرحهای كنترل سیلاب با استفاده از مدلسازی عددی می باشد. در این تحقیق از نتایج مدل آزمایشگاهی كه به بررسی الگوی جریان و رسوب در محل سرریزجانبی 3متری برای دبیهای مختلف جریان و دبی رسوب تزریقی متفاوت پرداخته است، جهت صحت سنجی و همچنین ارزیابی دقت مدل عددی استفاده گردید. بررسی ها نشان داد كه در صورت طراحی سرریزهای جانبی با استفاده از روابط تجربی فاقد اندركنش رسوب موجب تخمین كمتر جریان عبوری از روی این سازه در مقایسه با لحاظ اندركنش رسوب می گردد. بررسی های نشان داد كه اندركنش سرریزجانبی و بستر آبراهه فرسایش پذیر موجب افزایش بیش از 50 درصدی ظرفیت آبگیری سرریزهای جانبی می شود. بنابراین عدم توجه به این مسئله موجب عدم طراحی اصولی سازه های جانبی و در نتیجه تخریب آنها در مواقع سیلابی می شود.