تجلي سبك زندگي در معماري اسلامي ايران

آثار معماری به عنوان نمادهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی یك كشور شناخته می شوند. تمدنهای تاریخی نخست از طریق همین آثار معماری شناخته می شوند. طراحی معماری نیز در اصل استفاده خلاقانه از توده، فضا، بافت، نور، سایه، مصالح، برنامه و عناصر برنامه ریزی مانند هزینه، ساخت و فناوری است به منظور دستیابی به اهداف زیباشناختی، عملكردی و اغلب هنری. این تعریف، معماری رااز طراحی مهندسی كه استفاده خلاقانه از مصالح و فرمها با بهره گیری از ریاضیات و قواعد علمی است، متمایز می كند . هنر اسلامی به چیزی مافوق عالم ماده توجه دارد و هدف آن بیان وحدت است. هنرمند مسلمان وحدت را در كمال صورت و شكل هنر دینی جستجو می كند. هنر اسلامی هنر غیر واقع گراست كه توجه ی به ظاهر عین طبیعت ندارد. هنرمند مسلمان می كوشدتا از سد طبیعت ظاهر گذر كند و جهانی فرا خاكی را به تصویر درآورد .اسلام این نكته را كه حریم خصوصی افراد بایستی از تعدی و تجاوز مصون باشد ، به رسمیت می شناسد و برای نیل به این مهم دستوراتی صادر كرده است .در این میان از جمله بهترین شیوه برای صیانت از حریم خصوصی ،حفظ سلسله مراتب است كه در آن خانه عنصری مركزی محسوب می شود.در این پژوهش از روش تحقیقی توصیفی _تحلیلی استفاده شده است . شیوه جمع آوری اطلاعات از طریق مرور منابع كتابخانه ای شامل متون ، منابع و اسناد و آیات و روایات و مدارك مرتبط با موضوع ، می باشد. در این پژوهش یافته های پژوهشگران حوزه هنر و معماری اسلامی با تاكید بر اصول و ارزشهای منبعث از قرآن كریم ، مورد بررسی قرار گرفته است.