نقش سوپر جاذب ها در افزايش بهره وري آب باران در كشاورزي ديم

به منظور خشكی یكی از مهمترین مشكلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشك و نیمه خشك جهان نظیر ایران می باشد و مسأله اساسی در این مناطق كمبود آب است. بنابراین توسعه كشاورزی و تولید پایدار در مناطق خشك و نیمه خشك به افزایش كارایی مصرف آب بستگی دارد. كشاورزی دیم 80 درصد از سطح زیر كشت كل كره زمین را به خود اختصاص داده است كه شامل تولید 62 درصد از غذای اصلی مردم می باشد.در حال حاضر و در آینده، اهمیت چنین كشاورزی خصوصاً در مسئله تغذیه جمعیت جهان به طور روز افزون مورد توجه قرار گرفته است. زراعت دیم دارای خصوصیات متمایز و متفاوتی نسبت به زراعت آبی است. مدیریت آب در كشاورزی مناطق دیم می تواند باعث افزایش 75 درصدی تولید مواد غذایی در جهان شده و در راستای جلوگیری از گرسنگی شود. با توجه به منابع محدود آب، استفاده بهینه از آن ضروری است. بر این اساس، استفاده معقول از آب در كشاورزی نیاز به برنامه ریزی و سرمایه گذاری صحیح دارد. اعمال مدیریت صحیح و بكارگیری تكنیكهای پیشرفته به منظور حفظ ذخیره رطوبت و افزایش ظرفیت نگهداری آب خاك از جمله اقدامات مؤثر برای افزایش راندمان و در نتیجه بهبود بهره برداری از منابع محدود آب می باشد. یكی از روش های جدید در علم آب و خاك، استفاده از مواد سوپرجاذب رطوبت به عنوان مخزن ذخیره، جلوگیری از اتلاف و افزایش راندمان آب است. این مواد می توانند مقادیر زیادی آب را در خود ذخیره كرده و در مواقع كم آبی، آب مورد نیاز گیاه را تامین نماید. بدین صورت ظرفیت نگهداری آب در خاك را افزایش داده و باعث افزایش راندمان آب میشوند.