بررسي امكان خطر آلودگي دشت شيراز به منظور مديريت كيفي و زيست محيطي آن

بر اساس نظر مؤسسه بین المللی مدیریت آب، ایران جزء كشورهایی است كه در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد كه تا سال 2025 با كمبود جدی آن مواجه خواهد شد. از طرفی آب های زیرزمینی مناطق جنوبی كشور كه منبع اصلی تأمین آب این نواحی به شمار می آیند، با بحران تخریب كیفی و خطر آلودگی مواجه شده اند.ازآنجا كه كشف و حذف آلاینده ها و احیاء مجدد سفره های آب امری است دشوار و پرهزینه، لذا شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوانها با استفاده از مدلهای پركاربردی چون مدل دراستیك، امری حیاتی درحوزه بهداشت منابع آب به شمار می آید. در این تحقیق آسیب پذیری آبخوان آزاد دشت شیراز با استفاده از مدل دراستیك مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج 41/6 درصد منطقه در كلاس آسیب پذیری خیلی كم،39/1 درصد در كلاس آسیب پذیری كم و 19/3 درصد منطقه كه در مركز و جنوب شرق دشت به سمت دریاچه مهارلو واقع شده است، آسیب پذیری متوسطی را از خود نشان داد. نتایج هردو تحلیل حساسیت به روش تك پارامتری و حذف پارامترنشان داد كه پارامتر عمق تا سطح ایستابی مهمترین پارامتر تأثیرگذار بر آسیب پذیری آبخوان آزاد دشت شیراز میباشد. بدلیل ریزدانه بودن رسوبات در كل دشت شیراز، آسیب پذیری كمی متوجه آن می باشد. تنها قسمتهایی از مركز و جنوب شرق آسیب پذیری متوسطی نشان دادند. از طرفی با توجه به تمركز فعالیت های كشاورزی در جنوب شرق و از سویی دیگر باتوجه به بالاآمدگی سطح آب زیرزمینی در این منطقه، لذا مراقبت بیشتر از این ناحیه از دشت نیاز می باشد.