نقد كهن الگويي رمان سال بلوا

نوشتار حاضر كوششی است در جهت تحلیل و واكاوی كهن الگوهایی كه در رمان "سال بلوا" اثر "عباس معروفی" بكار رفته اند. كهن الگو به نشانه ها و نمادهای یكسان در فرهنگهای مختلف و اقوام گوناگون گفته میشود كه "كارل گوستاویونگ" با مطالعات گسترده به آنها دست یافت. از دید او این نشانه ها؛ تجربیانی است كه در ناخودآگاه جمعی انباشته شده و به انسان ارث میرسد یونگ این نشانه های تكرار شده را "كهن الگو" یا "صورتهای ازلی" نام گذاری كرد. تحلیل متون ادبی همانند تحلیل یك رؤیا یا یك نقاشی است كه برای بررسی آن باید به انواع تصاویر و رنگها توجه كرد. عباسی معروفی نیز از دسته نویسندگانی است كه از كهن الگوهای متفاوت در داستان هایش بویژه رمان سال بلوا بهره برده است. دراین مطالعه به تحلیل كاربرد كهن الگوهای اصلی در این رمان پرداخته شده است. أنواع صورت های مثالی در این رمان به چشم میخورند. از آن میان می توان به كهن الگوی پركاربرد عنصر نرینه (آنیموس ) " سایه، فردانیت، فصل زمستان، ماهی، اعداد و رنگهای متفاوت اشاره كرد. بن مایه های متفاوت، استفاده مناسب معروفی در القای مطالب و توصیف فضا و شخصییتهای داستان سال بلوا است. انتخاب این كهن الگوها در رمانهای مدرن قرن بیستم، نشانگر یكسان بودن ناخودآگاه جمعی در میان همه ی انسان ها و در تمامی اعصاراست.