اختلاف نظر ناصرخسرو با فرقه هاي سني در بحث صفات خدا

بحث از صفات خدا یكی از مباحث محوری در كلام اسلامی است. ناصر خسرو په عنوان فيلسوف و متكلم اسماعیلی ، در آثار خود، برای اثبات دیدگاه های اسماعیلیه در باب صفات خدا و در معارضه با مخالفان مطالبی را طرح می كند و مشخصاً با آرای ظاهریه، معتزله، كرامیه و صفاتیه در این خصوصن مخالفت می نماید. بر صفاتیه به دلیل نسبت دادن صفات مخلوق به خداوند و اعتقاد به نود و نه نام برای او با معنای جداگانه، تهمت شرك می نهد.. اختلاف اساسی او با ظاهریه در حقیقی پنداشتن صفاتی است كه خداوند در قرآن به خود نسبت داده است. مبنای مخالفت او با معتزله در عقیده ی آنان به اتحاد ذات و صفات الهی است. كرامیه را به جهت آن كه معتقدند خداوند جسم است نه چون جسم ها ، به باد انتقاد می گیرد و آنان می گیرد و انان را به شرك متهم می كند. در مقابل اهل سنت و جماعات اسماعیلیه را به دلیل باور به صدور آفرینش از عقل كلی و نفس كلی به دوگانه پرستی متهم می كند. اما برخی آرای ناصری در مخالفت با ثنویان ، نمایانگر بطلان این نظر است.