بررسي خان و هفت خان در شاهنامه و اساطير ملل مختلف

شاهنامه، میراث عظیم ادبی ایران است كه در آن، با بهره گیری از عناصر مختلف اسطوره ای، تاریخی، داستانی، غنایی و ... یك كلیت منسجم و منحصر به فردی شكل گرفته است كه آن را از سایر حماسه های ملتهای دیگر متمایز و جدا میسازد. این بهره گیری متناسب از همه ی این عناصر، آن را حتی په ميل و خواسته ی مخاطبان امروزی خود هم بسیار نزدیك ساخته است. در شاهنامه كنشن و واكنشهای قهرمانان و پهلوانان، به شكل های بسیار جذابی به تصویر كشیده شده اند. این قهرمانان در سراسر زندگی پر ماجرای خود با آزمونهای زیادی روبرو می شوند كه از آنها می توان به خان تعبیر كرد. گاهی این خان ها گسترش یافته و با اضافه شدن ویژگیهای دیگری به آن، به حالت داستانی كامل درآمده اند كه از آنها تحت نام هفت خان یاد می شود؛ در اینجاست كه پایی اسطوره به دامن قصه لغزیده میشود. قصد ما در این مقاله، بررسی نكات كلیدی و مشترك آزمونها، خانها، هفت خوانی ها و هفت خان های قهرمانان در شاهنامه و سایر حماسه ها براساس افسانه شناسی تطبیقی ساختاری میباشد.