گونه هاي نو در شعر آتشي

منوچهرآتشی ( ۱۳۱۲ - ۱۳۸۴) در روستای دهرود دشتستان به دنیا امد و یكی از شاعران پیرو سبك نیمایی بود، دوبار ازدواج كرده و هر دو ازدواج به طلاق انجامید. تقریبا بعد از كودتای ۲۸ مرداد ماه ۱۳۳۲ ش، پا به عرصه شعر می گذارد و با انتشار آهنگ دیگر (۱۳۳۹) خود را به جامعه ادبی ایران معرفی می كند. شعرش در بر دارنده مسائل اجتماعی زمان خود است. چون پیرو شعر نیما بود، باعث دگرگونی هایی در ادبیات معاصر گشت و باایجاد واژه های جدید و امروزی و به كارگیری و ساختن فعل های جدید و نگاه دیداری به فرم و ساختار شعر و استفاده از واژه هایی كه تا قبل مھر ممنوعیت داشت. گونه هایی نوآوری را در شعر خود ایجاد نمود. شعرآتشی در چهار محور : نرم و ساختار، محتوا و مفهوم، صور خیال و زبان شعر در بردارنده ی گونه های نو در شعر معاصر است.او با خلق كونه های نوآوری ہر ادبیات معاصر تاثیر شد. دراین پژوهش تلاش تا به بررسی گونه های نو در اشعار آتشی و میزان موفقیت وی با ارایه شواهد و قراین پرداخته شود.