ارزيابي و مقايسه چهار سناريوي مختلف مدل كاربري زمين از نوع مدل گرين-لاري (مطالعه موردي منطقه كلان شهري تهران)

مدل گرین – لاری به دلیل سادگی، ساختار علت و معلولی نیرومند و نیازهای اطلاعاتی محدود، از معدود مدلهای كاربری زمین است كه در برآورد اشتغال و جمعیت مقبولیت یافته است. این مقاله به ارزیابی برآورد اشتغال و جمعیت با استفاده از مدل گرین- لاری پویا شده در یك دوره زمانی ده ساله در منطقه كلان شهری تهران و با دو سناریوی وجود و عدم وجود تحرك جمعیت و اشتغال پیشین و دو وضعیت زمانی گام به گام سالیانه و یك گام ده ساله می پردازد. در این مقاله، سطحی از اشتغال پایه به طور تدریجی در تكرارهای مختلف سالهای دوره برنامه ریزی وارد منطقه می شود. ورود تدریجی اشتغال و جاگیری آنها در منطقه موجب تغییرات تدریجی پارامترهای تاثیر گذار در انتخاب محل اشتغال خدمانی و محل سكونت می شود. بنابراین، اگر در انتخاب محل اشتغال و محل سكونت در سطح منطقه كلان شهری تهران انعطاف و تحرك بسیار بالا باشد، سناریوی تحرك جمعیت و اشتغال پیشین و در غیر این صورت سناریوی عدم تحرك جمعیت و اشتغال پیشین نتایج بهتری را به دست می دهند. به این منظور، بر اساس دو سناریو مطرح شده و دو روش مدلسازی گام به گام سالیانه و یك گام ده ساله، چهار سناریو مورد مدل سازی واقع می شوند. مقایسه نتایج حاصل از برآوردهای اشتغال و جمعیت چهار سناریو با مشاهدات موجود، نشان می دهد كه سناریوی عدم تحرك جمعیت و اشتغال پیشین در شرایط گام به گام سالیانه و یك گام ده ساله، نتایج بهتری را در بازسازی جمعیت و اشتغال منطقه كلان شهری تهران در دوره ده سال 1375-1365 به دست می دهند.