نانو مواد مهندسي شده، و مفاهيم زيست محيطي آن

در دهه های گذشته نانومواد (NMs) توجه زیادی را به دلیل بسیاری از خواص تكنولوژیكی جالبشان به خود جلب كرده اند. با وجود اینكه برنامه های كاربردی فناوری نانو به سرعت پیشرفته كرده است، اندازه گیری و ارزیابی ریسك، برای نانوذرات (NPs) درسیستم های بیولوژیكی و اكوسیستم ها بسیار ضعیف بوده است. نانو ذرات به دلیل اندازه كوچك و خواص ویژه ای كه دارند،می تواند به راحتی تبدیل یك وسیله نقلیه برای ایجاد شرایط اتصال و حمل و نقل آلاینده های شیمیایی سمی گردند. تعدادی ازمطالعات نشان می دهد كه نانوذرات و نانولوله ها می تواند در محیط زیست منتشر شده و باعث ایجاد اثرات مضر برای انسان و یاموجودات زنده گردند. مطالعات نشان داده است كه نانوذرات می تواند در اتحاد با ذرات و كلوئیدهای طبیعی، در دسترسی زیستیو جذب به سلول ها و ارگانیسم ها موثر واقع شوند. جذب توسط مسیر های اندوسیتوز به قسمت های درون سلولی، به عنوانمكانیسم مهم احتمالی شناسایی شده است كه منجر به انواع مختلفی از آسیب های سمی سلولی از طریق واكنش پذیری هایرادیكال آزاد می گردد.