بررسي نگرش زيبايي شناسي در آموزش

از جمله مباحثی كه امروزه در حوزه های متفاوت هستی شناسی، انسان شناسی و روشهای تربیتی پیوسته مطرح می گردد مقوله ی زیبایی شناسی است كه در سالهای اخیر محور بسیاری از پژوهشهای فلسفی - تربیتی را تشكیل داده است. از آنجا كه این میل اصیل از اساسی ترین نیازها و دغدغه های انسان بوده است، به نظر میرسد كه پرداختن و كنكاش درباره ی آن می تواند راهگشای بسیاری از مقوله های مهم فكری بشر باشد. با توجه به اهمیت وافر این مسأله در تربیت انسان متعادل در این مطالعه، سعی شده است كه نگرش زیبایی شناسی در آموزش مورد بررسی قرار گیرد. چرا كه متاسفانه این اصل اصیل مورد غفلت و كم توجهی قرار گرفته است و از آنجا كه تكیه صرف به تربیت علمی خالص با رویكرد عقل در فرایند آموزش منجر به ایجاد انسان تك بعدی میگردد ضرورت توجه به رویكرد زیبایی شناسی در فرایند آموزش جهت نیل به تربیت انسان متعادل، متوازن، هماهنگ و چند بعدی دو چندان میگردد. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، جایگاه رویكرد زیبایی شناسی در آموزش مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد توجه به نگرش زیبایی شناسانه برای رسیدن به اهداف نهایی آموزشی امری لازم و ضروری می باشد.