شكنجه و ممنوعيت مطلق آن در معاهدات بين المللي و تعهدات دولت ها

در جوامع بشری همیشه رفتاری غیرانسانی نسبت به اشخاص اعمال می گردد.از جمله این رفتارها كه موجب آزار روحی و جسمی اشخاص می شود و آنان را در شرایط بسیار سختی قرار می دهد باید به نوعی از رفتار اشاره كرد كه در حقوق كیفری تحت عنوان شكنجه مورد بحث قرار می گیرد.مطالعه تاریخ تحول شكنجه نشان می دهد كه این پدیده از همان دوران اولیه به اشكال مختلف معمول بود و چهره های مختلف آن به تازگی ظهور نیافته بلكه قدمتی كهن مانند سایر پدیده های ضد اجتماعی دارد.شكنجه نقض آشكار حقوق بشر و رفتاری علیه حرمت و كرامت انسان به شمار می رود.ارتكاب شكنجه از جمله شدیدترین جرایم و در واقع یك جنایت بین المللی محسوب می شود، این جرم از طرفی به دلیل ارتباط آن با عاملان دولتی و از طرف دیگر هتك حرمت و حقوق انسانی به ویژه در حقوق داخلی و بین المللی از اهمیت و حساسیت قابل توجهی برخوردار است.مجمع عمومی سازمان ملل این عمل را محكوم و حقوق بین الملل و نیز حقوق داخلی آن را منع نموده اند، همچنین باید اذعان كرد كه اطلاعات به دست آمده از این راه فاقد ارزش قانونی می باشد.با وجود تلاش های بین المللی برای برچیده شدن شكنجه، این عمل ضد انسانی هنوز هم در عالم خاكی رواج دارد.یكی از مهم ترین دستاوردهای حمایت بین المللی حقوق بشری منع و مبارزه با شكنجه است.امروزه حق رهایی از شكنجه حقی تعلیق ناپذیر می باشد از این رو ممنوعیت شكنجه جنبه مطلق دارد.با توجه به این كه اصل ممنوعیت شكنجه در حقوق بین الملل نه تنها مطابق هنجارهای عادی تثبیت یافته بلكه به دلیل اهمیت در حمایت از حیثیت انسانی به مرتبه قاعده آمره حقوق بین الملل ارتقاء یافته و به رسمیت شناخته شده است، به همین دلیل نقض آن از سوی هر دولتی موجب مسئولیت بین المللی آن در قبال كل جامعه بین المللی می شود.