مطالعه تطبيقي سياست جنايي ايران و حقوق بين الملل در قبال خشونت عليه زنان

در این تحقیق سعی شده است تا در خصوص مفهوم خشونت، انواع خشونت علیه زنان و مبانی جرم انگاری خشونت علیه زنان و همچنین مفهوم سیاست جنایی و انواع سیاست های جنایی اجرایی، تقنینی و مشاركتی اتخاذ شده در عرصه بین الملل و داخل كشور در قبال خشونت علیه زنان بحث شود. علاوه براین به عوامل خشونت زا و شیوه های پیشگیرانه از خشونت نیز پرداخته شده است. مطالب این تحقیق از طریق مطالعه كتابهای موجود در این زمینه، مطالعه كنوانسیون ها، پروتكل ها و اعلامیه های جهانی و همچنین از طریق استفاده از اینترنت جمع آوری شده است. بحث درباره زنان و خشونت های وارده بر آنان بحث جدید و نو نیست گسترش فزاینده خشونت بر دختران و زنان در سراسر دنیا، توجه و حساسیت دولتها و سازمانهای بین المللی را به خود معطوف داشته است. واسناد متعددی در حمایت از حقوق زنان به تصویب رسیده. با این حال اسناد بین المللی در كاهش و امحای خشونت بر زنان كارایی لازم ندارد، زیرا اولا مفاد اسناد مذكور بیشتر ارشادی است و نه الزام آور، ثانیا دولتها با همدیگر همكاری لازم را در این خصوص ندارند قانونگذار داخلی در برابر جرائم خشونت بار نسبت به زنان سیاست منسجمی اتخاذ نكرده است بلكه در قالب تدابیر عام وكلی و مقرره های پراكنده خاص به حمایت از زنان پرداخته است با این حال قوانین موجود بیشتر ناظر به خشونتهای جسمانی اند بی آنكه مصادیق خشونتهای روانی را دربرگیرند، حقوق كیفری هسته هر سیاست جنایی محسوب می شود، حقوق كیفری با جرم انگاری هر نوع خشونت جسمی و جنسی و عاطفی بر زنان وكیفر گذاری های متعدد و افتراقی و نیز آیین دادرسی افتراقی به ویژه در اثبات جرایم جنسی و خشونت های خانگی به كار خواهد آمد.