استفاده از الگوي بازارهاي ايراني- اسلامي در طراحي فضاي بين واحدهاي تجاري ، به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعي ( نمونه موردي: بازارچه عباسقلي خان شهر مشهد )

بازارهای ایرانی از گذشته تا كنون علاوه بر مكان مبادلات تجاری، محل بروز و ظهور فعالیت های اجتماعی و ارتباطات انسانی بوده و به عنوان یك فضای شهری فعال و سرزنده عمل می نموده اند. این در حالیست كه در شهرسازی معاصر، نقش بازار به عنوان عرصه ی ظهور و بروز زندگی جمعی، مورد كم توجهی و بی مهری قرار گرفته است. بر این مبنا هدف این پژوهش استفاده از الگوی بازارهای ایرانی به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی در فضای بین واحدهای تجاری می باشد. به این منظور و با توجه به موضع پژوهش، این تحقیق از دو قسمت مختلف تشكیل شده است؛ در قسمت اول كه مروری بر ادبیات و مبانی نظری تحقیق است، از روش بررسی متون و اسناد مرتبط با بازارهای ایرانی و بعد اجتماعی فضای شهری استفاده می شود. در بخش دوم نیز، از روش پیمایشی و همچنین فرآیند طراحی شهری به منظور شناخت، تحلیل و طراحی محدوده مورد نظر استفاده می گردد. یافته های تحقیق مبین این مطلب است كه اصولی همچون تنوع كاربری و فعالیت، دسترسی آسان به فضا، رعایت معیارهای آسایش عابر پیاده، برگزاری مراسم و آیین ها و خاطره انگیزی از جمله مواردی است كه در بازارهای ایرانی موجب حضور پذیری مناسب فضا گشته و در نتیجه فرصت برقراری تعاملات اجتماعی را فراهم كرده است. بر همین اساس، نتایج تحقیق حاكی از این است كه با بكارگیری این اصول در فضاهای بین واحدهای تجاری امروزی نیز می توان زمینه ی مناسبی را برای ایجاد ارتباطات انسانی و ارتقاء تعاملات اجتماعی فراهم نمود.