معيارهاي مكان يابي پارك هاي جنگلي شهري

فضاي سبز در مكان هاي شهري به عنوان ابزاري براي كاهش تنش هاي حاصل از زندگي شهري از اهميت و توجه بالايي برخوردار است. جنگل داري شهري به عنوان علم نوپا در عرصه علوم طبيعي داراي اهداف و عملكردهاي وسيعي بوده و به عنوان رويكردي نو در اكوسيستم هاي شهري مي تواند مديريت فضاي سبز واجد درختان را در داخل و حومه ي شهر بر عهده گيرد. به علت فقدان برنامه ريزي جامع در سطح كشور، كاربري هاي خدمات شهري ازجمله فضاي سبز با مشكلات متعددي همچون كمبود سرانه ي فضاي سبز، توزيع و مكان گزيني نامناسب و عدم پيش بيني چنين فضاهايي در سطح شهرها مواجه شدند. با توجه به اين مسأله نياز به احداث فضاهاي سبز شهري از جمله پارك هاي جنگلي شهري و انتخاب مكان هاي جديد براي جنگل كاري در شهرها ضرورت مي يابد. مكان يابي از جمله تحليل هاي مكاني است كه اهميت زيادي در كاهش هزينه هاي ايجاد و راه انداي فعاليت هاي مختلف دارد. به همين دليل در انجام پروژه هاي اجرايي از مراحل مهم و تأثيرگذار به شمار مي رود. امروزه با توجه به توانايي هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) در مديريت و تجزيه و تحليل داده هاي مكاني، فضاي بسيار كارآمدي براي انجام مراحل مختلف تحليل هايي مانند مكان يابي ايجاد شده است. همچنين اهميت مكان يابي به عنوان مرحله ي تعيين كننده ي اكثر هزينه هاي احداث و ساير برنامه ريزي هاي اقتصادي پروژه ها، آن را مورد توجه مديران و تصميم گيرندگان نيز قرار داده است كه نتيجه ي آن استفاده از روش هاي مختلف تصميم گيري براي مكان يابي است . استفاده از اين روش تركيبي در علوم مختلف مانند منابع طبيعي با توجه به كارايي اين روش روز به روز در حال توسعه است. يكي از كاربردهاي اين روش مكان يابي پارك هاي جنگلي شهري است. در اين مقاله پس از بيان تعريف هاي مقدماتي در مورد پارك هاي جنگلي شهري، معيارها و استانداردهاي مورد استفاده در مكان يابي پارك هاي جنگلي شهري مورد بحث قرار مي گيرند.