استفاده بهينه از منابع آب با بكارگيري پساب در ساخت بتن (با مطالعه موردي پساب تصفيه خانه شهرك غرب تهران)

استفاده مجدد از پساب، یكی از روشهای استفاده بهینه از منابع آب قابل دسترس است كه از راهكارهای جبران كمبود آب در قرن حاضر می باشد . انتظار می رود كه استفاده از پساب در تهیه بتن، مقاومت فشاری آن را بیش از حد مجاز آیین نامه های معتبر كاهش ندهد. این حد در استاندارد بتن در برابر كاهش 10 درصد مقاومت فشاری نسبت به بتن تهیه شده از آب آشامیدنی می باشد. به منظور بررسی مورد فوق، بلوكهای مكعبی بتنی در ابعاد 10 ضربدر 10 ضربدر 10 سانتی متر با پساب خروجی واحدهای ته نشینی ثانویه و تكمیلی (بعد از ته نشینی ثانویه) تصفیه فاضلاب شهرك غرب تهران تهیه شد و مقاومت فشاری 3، 7، 28 روزه آنها با مقاومت فشاری بتن تهیه شده از آب شرب مقایسه گردید. آزمایش افت اسلامپ نیز به منظور بررسی تاثیر استفاده از پساب، بر كارایی بتن روی نمونه ها انجام شد، كه افت اسلامپ چشمگیری مشاهده نشد. آنالیز فیزیكی و شیمیایی پسابهای تصفیه شده قبل از استفاده به عنوان آب اختلاط بتن و تعیین فاكتورهای فیزیكی و شیمیایی موثر بر تغییر مقاومت فشاری و كارایی بتن نیز از جمله كارهای صورت گرفته در این تحقیق می باشد. بعد از ساخت بلوكهای بتنی و شكستن آنها مشاهده شد، كه مقاومت حاصل شده، حدود 98 درصد مقاومت بلوك با آب شرب است. لذا به نظر می سد كه استفاده از پساب در تهیه بتن كاملاً بلامانع باشد. ضمنا استفاده از پساب واحد ته نشینی ثانویه باعث ایجاد افت فشاری در بتن می گردد ولی در حد مجاز آیین نامه های بتن ASTM می باشد