مروري بر كاربرد مطالعات اكوژنوتوكسيكولوژي در اكوسيستمهاي آبي

ورود هر نوع آلودگی به اكوسیستم هاي آبی منجر به تخریب زیستگاهی و در نتیجه تهدید براي همه موجودات زنده وابسته به آن میگردند كه بیشترین حجم این آلایندهها مواد شیمیایی ناشی از فعالیتهاي انسان میباشد. به دلیل تأثیرات مهم این آلاینده ها بر محیط، چندین روش براي ارزیابی و ردیابی به ویژه، سنجش خطرات و آسیب هایی این آلایندهها بر موجودات زنده ساكن آب یا وابسته به آب در حداقل یكی از دوران زندگی، وجود دارند. مطالعات اكوژنوتوكسیك قدرت تغییر DNA را در سلولهاي عوامل بیماريزا تا تاثیرات نهایی آنها بر حیات موجودات بزرگ را با استفاده از ژن، سلول، فرد، جمعیت، ساختار، گونه و مجموع اكوسیستم به عنوان شاخصهاي زیستی بررسی میكند. این شاخصها به عنوان ابزارهاي مهمی جهت مطالعات اكوتوكسیكولوژي اكوسیستمهاي آبی مورد توجه بوده است. هدف از این مقاله، معرفی نشانگرها و شاخصهاي ارزیابی كیفیت و مطلوبیت اكوسیستمی، ارائه دستورالعملهاي جدید مطالعات اكوتوكسیكولوژي انجام شده در محیطهاي آبی و معرفی روشهاي تعیین تاثیرات نهایی عوامل بیماريزا بر اجزاي مختلف اكوسیستم میباشد. این روشها ارتباط بین آلایندههاي آبی و یك طیفی از تأثیرات ژنوتوكسیك را در محیطهاي درون سلولی، برون سلولی و همچنین بین افراد موجودات زنده بررسی میكند. این مطالعه، اولین مطالعه اي است كه در ایران، به صورت منسجم به تحلیل روشها و مفهوم اكوژنوتوكسیكولوژي پرداخته است.