ميكروپلاستيكها ؛ آلاينده هاي جديد در اكوسيستم هاي آبي

اخیرا، مطالعات علمی نشان می دهد كه حضور میكروپلاستیكها در اكوسیستم هاي آبی به طور فزایندهاي رو به افزایش است. واژه میكروپلاستیك اولین بار در سال 2004 در توصیف قطعات پلاستیك با اندازه تقریبی 50 میكرون كه در ستون آب و خط ساحلی یافت شده بودند، استفاده گردید. در حال حاضر این واژه، عموماً براي توصیف ذرات ریز پلاستیك یافت شده در سراسر اقیانوسها با اندازه اي كوچكتر از 5 میلیمتر تا 1 میكرومتر استفاده می شود. علاوه بر تجزیه و شكستن از قطعات پلاستیكی بزرگتر، مقادیر قابل توجهی از ذرات پلاستیكی با اندازه هاي میكرو و كوچكتر، بدلیل فعالیت هاي مستقیم انسان به شكل گرانولها و پلت هاي رزینی 6−2 ) میلیمتري ممكن است در حین انتقال و جابجایی، به منابع آبی وارد شود، همچنین استفاده روز افزون از محصولات آرایشی- ) بهداشتی حاوي میكروپلاستیك همچون ماسكهاي صورت، كرمها یا فومهاي لایه بردار، خمیرهاي ریش تراشی، شامپوهاي بدن و خمیردندان در افزایش میكروپلاستیكها در محیط هاي آبی تاثیرگذار بوده است. مطالعات آزمایشگاهی و میدانی مدارك جدیدي مبنی بر سرنوشت زبالههاي پلاستیكی رها شده در محیطهاي آبی فراهم كرده است. این زباله ها، به علت حضور در همه زیستگاه هاي آبی در بخشهاي مختلفی شامل نمونههاي پلانكتونی، شن هاي سواحل، رسوبات دریایی، نمونه هاي مهره دار و بی مهرگان آبزي و همچنینی در تماس با سایر آلاینده هاي آبی مورد بررسی علمی قرار میگیرند. این تحیق به بررسی ماهیت، منابع انتشار، ویژگی ها و تاثیرات مختلف حضور میكروپلاستیك ها بر سلامت آبزیان میپردازد.