مناقب علوي در شعر وحشي بافقي

با نگاهی گذرا به اشعار شاعران ادبیات فارسی از آغاز پیدایش شعر فارسی تاكنون این نكته آشكار است كه شاعران به ویژه آن هایی كه در مكتب اهل بیت (ع) بالیده اند، در اشعار خود شیفتگی و ارادت توصیف ناپذیر به ستایش و پرداختن بهداستان زندگانی آن بزرگواران نشان داده اند.این حقیقت در شعر اغلب شارعان و سراسر دوره تاریخ اسلامی مصداق دارد، ولی دردوره صفویه با توجه به این كه پادشاهان صفوی ترویج و پیشرفت مذهب تشیع را دستور كار خود داده بودند. در ضمن اشعار خود از پرداختن به این مضمون رایج در دوره اش استقبال نموده و اشعاری نیكو و لطیف در مدح آن بزرگان به رشته نظم كشیده است این پژوهش بر آن است تا به بررسی جلوه امام علی (ع) در شعر وحشی بافقی بپردازد