بررسي اثر بخشي آموزش تحليل رفتار متقابل بر هوش هيجاني و معنوي زوجين شهر اصفهان

توجه به ابعاد گوناگون هوش و نقش آنها در فرایندهای مختلف روان شناختی، ارتباطی، اجتماعی و زناشویی روز به روز گسترده و برجسته تر می شود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش هوش هیجانی و معنوی زوجین شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر به دلیل عدم نمونه گیری احتمالی، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را زوجین ارجاع داده شده به شوراهاي حل اختلاف شهر اصفهان تشكیل می دادند. نمونه آماری این پژوهش شامل 32 زوج بود كه به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس گروه آزمایش مداخلات آموزشی مربوط به تحليل رفتار متقابل را در طی 12 جلسه آموزشی دریافت نمودند، در حالی كه گروه گواه از دریافت این مداخله در طول فرایند پژوهش بی بهره بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن و هوش معنوی كینگ بود. داده های جمع آوری شده به وسیله تحلیل كواریانس چند و تك متغیره توسط بسته نرم افزاری SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد آموزش تحلیل روابط متقابل توانسته منجر به افزایش معنادار هوش هیجانی و معنوی زوجین گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شود(0001/0>P). در بررسی آزمون های تك متغیره مشخص گردید كه این افزایش در هر دو متغیر هوش معنوی و هیجانی زوجین اتفاق افتاده است(05/0>p). طبق یافته های این مطالعه می توان گفت می توان با استفاده از مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل، هوش هیجانی و معنوی زوجین را افزایش داده و در نتیجه آن شاهد بهبود كیفیت تعاملی زوجین بود.