تاثير آموزش نشانه هاي فارسي با حركات دست بر روي دقت و تمركز ديداري در كاهش نقايص پردازش ديداري و افزايش يكپارچگي حسي و حركتي در دانش آموزان آسپرگر

مقدمه : سندرم آسپر گر یا اختلال آسپر گر نوعی اختلال زیستی –عصبی است كه با تاخیر در انجام مهارنهای حركتی تظاهر می یابد هدف : این پژوهش به دنبال بررسی تاثیر آموزش نشانه های فارسی با حركات دست بر روی دقت و تمركز دیداری در كاهش نقایص پردازش دیداری و یكپارچگی حسی و حركتی در دانش آموزان آسپرگر روش : اين پژوهش با توجه به گردآوري داده ها از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل نامتعال می باشد. كه جامعه آماري در پژوهش حاضر كلیه دانش آموزان ناحیه 3 آموزش و پرورش استان البرز بودكه بر اساس آخرین آمار تعدا كل این دانش آموزان 337 یافته ها : بین نمرات دقت و تمركز دیداری در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. لذا این فرض كه آموزش نشانه های فارسی با حركات دست در افزایش دقت و تمركز دیداری تأثیر دارد، تأئید می شود. میزان این تأثیر در مرحله پس آزمون 35/0 می باشد. و همچنین بین نمرات نقایص پردازش دیداری در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. لذا این فرض كه آموزش نشانه های فارسی با حركات دست در كاهش نقایص پردازش دیداری تأثیر دارد، تأئید می شود. میزان این تأثیر در مرحله پس آزمون 51/0 می باشد. و بین نمرات افزایش یكپارچه ای حسی و حركتی در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. لذا این فرض كه آموزش نشانه های فارسی با حركات دست در افزایش یكپارچه ای حسی و حركتی تأثیر دارد، تأئید می شود. میزان این تأثیر در مرحله پس آزمون 40/0 می باشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش این می باشد كه با آموزش نشانه های فارسی با حركات دست بر این گروه از دانش آموزان اسپرگر می تواند باعث بالا رفتن دقت و تمكر دیداری و كاهش نقایص دیداری و ایجاد یكپارچگی حسی و حجركتی در این گروه از دانش آموزان گردد .