تحليل ميزان تطبيق پذيري نگاه شهروند و شهرساز به مفهوم رضايت مندي از فضاي سكونت( نمونه مطالعاتي : شهر قزوين )

نیاز به مسكن در طول تاریخ از مهمترین مقوله های مرتبط با زندگی بشری است كه همواره وی را ملزم به خلق الگوهای مختلف سكونت به فراخور امكانات شرایط اقتصادی اجتماعی اقلیمی و تكنولوژیكی كردهاست تهیه مسكن به تدریج از یك نیاز زیستی و از قالب محدوده ی خانه خارج شده و قلمروی نامرئی خود را تا شبكه های پیچیده ی ارتباطی خدماتی، اجتماعی گسترانده و مفهوم سكونت را متجلی نموده است. به این ترتیب مكان زیست انسان محدود به مسكن و خانه او نیست بلكه در سطحی فراتر شامل محله منطقه و شهر می باشد و سكونت مناسب به نیازی فزاینده مبدل گشته كه همگام با شدت گرفتن تكامل اجتماعی و اقتصادی خود را با شیوه های جدید زندگی منطبق می سازد زیستگاه انسانی هنگامی م یتواند بیشترین مطلوبیت را برای انسان داشته باشد كه انتظارات وی را برآورده سازد.