تحليل محتواي نسبت توجه مولانا به بيان موضوعات در دفترهاي مثنوي معنوي با استفاده از آزمون نيكويي برازش خي دو

مثنوی معنوی، دارای ۵۹۳۲ ۲ بیت و شامل داستانها و قصه های گوناگونی است كه عمدتاً برگرفته از داستانهای عطار نیشابوری، كلیله و دمنه و غیره است. اما آنچه به مقام مثنوی افزوده و آنرا لایق صفت "معنوی " نموده تنیده شدن آن با آیات الهی و احادیث نبوی و فرموده های امیرمومنان است. از دیدگاه علامه جعفری، مولانا در تكاپوهای سلوك عرفانی و الهیات و سایر جهان هستی با سه موضوع بسیار مهم روبرو بوده است كه عبارتند از: بررسی حقایقی جهان طبیعت، مفاهیم ماوراء طبیعت، و كوشش برای كشف طرقی كه بتواند انسان را در هماهنگ ساختن طبیعت و ماوراء طبیعت تربیت كند. ایشان بر همین اشناسی ۱۷ موضوع جزئی را مطرح می كند كه مولانا در جای جای مثنوی به آنها پرداخته است. این پژوهش مطالعه ای موردی به روش تحلیل محتوا از مجموعه «تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی» تأليف علامه محمد تقی جعفری است كه به زبان فارسی تأليف شده است. برای این منظور ۱۷ موضوع مورد اشاره علامه محمد تقی جعفری ملاك بررسی توجه مولانا قرار گرفته و نسبت توجه و طرح هركدام از موضوعات در دفترهای شش گانه مثنوی به دست آمده است، دست مربی به میزان : نسبی موضوعات مطروحه با استناد به مطالعاتی است كه توسط علامه جعفری انجام يافته جلد چهاردهم اثر ایشان، ارائه شده است. بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت نسبت توجه مولانا به موضوعات مختلف در دفترهای شش گانه یكسان نبوده و هر موضوعی با سیری نامتناوب در مثنوی بیان شده اند. همچنین اگر بخواهیم برای هر یك از دفترهای ششگانه مثنوی نام خاصی متناسب با موضوعی كه به آن پرداخته است؛ بنهیم این امر میسر است.