بررسي موسيقيايي 30 غزل اديب پيشاوري

اگر موسیقی را از تركیب اصوات بدانیم آن گونه كه با آهنگی دلنشین در گوش می نشیند. بود. چون آهنگ و وزن از عوامل موسیقایی شعر است. یك شاعر برای بیان عواطف و هیجانات روحی خویش و ارتباط بهتر با خواننده به موسیقایی بودن سروده اش توجه وافر دارد و اهتمام می ورزد تا سروده هایش در چهارچوب شعر باشد تا تفاوت میان نظم و نثر آشكار گردد و این تفاوت ریشه در به كارگیری قوی اوزان و قواعد شعری و نیز احساس شاعرانه دارد در اشعار ادیب پیشاوری نیز موج موسیقی و آهنگ به كرانه های احساس می رسند و نه تنها اوزان عروضی بلكه عوامل موسیقی ساز دیگری همچون قافیه، ردیف، جناس و ... بر موسیقی شعر او می افزاید و غزل فرصتی دیگر به شاعر می دهد. تا احساسات خود را با تمام پیچیدگی و فراز و نشیبهای شعری اش در قالب های عارفانه، عاشقانه و ... در معرض دید قرار دهد؛ چون كه در قالب غزل اوزان شور انگیز و آهنگین كاربرد بیشتری دارد موسیقی : بیشتری در آن احساس می شود و لذات خواننده از شنیدن این اوزان دو چندان می شود به این خاطر در این مقاله ۳۰ غزالی از دیوان ادیب پیشاوری از این منظر مورد دقت و توجه قرار گرفته و موسیقی شعر او را در سه مقوله ی بیرونی ( عروضں) درونی (بدیع لفظی و معنوی) موسیقی كناری (قافیه و ردیف ) بررسی شده است .