راهكارهاي طراحي كانون رشد خلاقيت كودكان با تاكيد بر الگوهاي انعطاف پذيري

در سالهای اخیر، بخش قابل توجهی از اوقات فراغت كودكان به تماشای تلویزیون سپری می شود كه نتیجه آن كاهش تحرك فیزیكی،آگاهی های محیطی و عدم تعامل آنان با محیط پیرامون می شود. جایی برای بازی كردن، بروز هیجان وخلاقیت وجود ندارد. خلاقیت كودكان به قدرت و خیال پردازی آنان بستگی دارد و كودك كنجكاویش را همراه با بازی در دنیایش انجام میدهد. بنابراین محیط اطراف باید مطابق با فعل و انفعال درونش بوده و حس كنجكاوی او را بر انگیزد و او را به آموختن تشویق نماید، كه نیازمند انعطاف پذیری محیط است. انعطاف پذیری فضاهای آموزشی، توجه به افزایش عمر بنا و پاسخگویی برای نیاز های عملكردی نسل های آینده و همچنین دستیابی به الگوهای معماری برای طراحی فضاهایی انعطاف پذیر برای كودكان می باشد. این محیط باید به سادگی تغییر پذیر بوده و به منظور پاسخگویی نیاز های در حال تغییر آنها، موقعیت های متفاوتی را فراهم آورد. در نهایت چنین استنتاج می شود كه خلق یك محیط یادگیری انعطاف پذیر توسط طراحان كه سبب مشاركت مستقیم كودكان در خلق فضای آنان و هم سبب سازگاری با تجربه پذیری جهان كودك و همسویی با تغییر پذیری نیازهای كودكان در طول زمان را سبب می گردد. در طراحی محیط یادگیری باید از یك سو زمینه را برای برانگیخته نمودن تكانه خلاق درون كودك و حمایت از فرایند اكتشاف فراهم دارد، و از سوی دیگر شرایط را برای هماهنگی با نیازهای در حال تغییر كودكان مهیا نماید.